Niebieski - łatwy, czerwony - średnio trudny, czarny - trudny: te kolory oznaczają poziomy trudności na trasach narciarstwa biegowego, które posiadają pieczęć homologacji tyrolskich tras narciarstwa biegowego. Entuzjaści sportów zimowych od czasu do czasu natkną się również na pomarańczowe znaki - oznaczają one trasy narciarskie. Znaki lub słupki w odpowiednim kolorze znajdują się zawsze po prawej stronie trasy w odstępach nie większych niż 500 metrów oraz na skrzyżowaniach lub węzłach. Znaki wskazują również technikę, w jakiej można jeździć na nartach. Na wielu obszarach trasy są przygotowane do techniki klasycznej (linia prosta) oraz do techniki dowolnej, czyli także łyżwowej.
Wszystkie oznaczone trasy są ogólnie dostępne i zabezpieczone przed lawinami. Inne niebezpieczeństwa, takie jak wyjątkowo strome nachylenia lub ruch samochodowy, a także wszelkie zamknięcia są oznaczone czarno-żółtymi znakami i odpowiednimi symbolami.
Początkujący i dzieci, które po raz pierwszy uprawiają narciarstwo biegowe, doskonale odnajdą się na niebieskich trasach. Są one przeważnie płaskie i zazwyczaj mają nachylenie (lub wzniesienie) nie większe niż 10%. Na trasach do techniki klasycznej nachylenie jest również możliwe do opanowania na całej ich długości.
Jeśli korzystasz z czerwonych szlaków, powinieneś mieć już pewne doświadczenie. Trasy prowadzą głównie przez pofałdowany teren i mogą mieć nachylenie (lub wzniesienie) do 20%, a nawet więcej na krótkich odcinkach w otwartym terenie. Trasy do techniki klasycznej mogą również zawierać zakręty na odcinkach zjazdowych, które zmuszają do aktywnej zmiany kierunku jazdy.
Trasy z czarnymi oznaczeniami są zarezerwowane dla bardzo doświadczonych i wysportowanych narciarzy biegowych. Ich podjazdy i zjazdy mogą znacznie przekraczać 20%.
