Kto lepiej pokaże nam ośrodek narciarski Alpbach niż miejscowy? Właśnie dlatego spotykamy Christinę Moser przy dolnej stacji kolejki linowej Pöglbahn w Inneralpbach. Christina mieszka w Alpbach przez całe życie - stok narciarski jest praktycznie na wyciągnięcie ręki.
Dzień na nartach rozpoczynamy od wjazdu kolejką linową Pöglbahn na szczyt Gmahkopf i stamtąd na "2000er", jak Christina nazywa wyciąg krzesełkowy Hornbahn 2000. Rano jest już słonecznie, a stok jest prawie pusty o tej porze dnia. "Robię tak pierwszy zjazd tego dnia odkąd byłam dzieckiem", mówi Christina. Doskonała wskazówka na początek narciarskiego dnia. Christina wykonuje swoje pierwsze carvingowe ślady na szerokich stokach, z Inneralpbach pod nami. Widok na dolinę obejmuje alpejskie pastwiska, które sprawiają, że Alpbach jest popularnym celem wycieczek narciarskich. Na szczególną uwagę zasługuje Großer Galtenberg, najwyższy szczyt Alpbachtal o wysokości 2 424 metrów.
W międzyczasie składamy krótką wizytę Manfredowi ze szkoły narciarskiej Alpbach i fundujemy sobie "elevenses". Co to takiego? Jako była instruktorka narciarstwa, Christina oczywiście zna odpowiedź: to kieliszek sznapsa, którym uczestnicy kursów narciarskich z Anglii lubią się raczyć około jedenastej rano. Sznapsa można dostać prawie wszędzie, jeśli się ładnie poprosi. Nawet na stacjach wyciągów. Zostawiamy go na mały łyk i żegnamy się z Manfredem.
Kafner Ast, rodzinna chata narciarska, która została niedawno odnowiona i jest również popularna wśród mieszkańców, jest doskonałym miejscem na lunch. Przy pieczonym górskim serze i zupie z szarego sera Christina opowiada nam o dawnej rywalizacji między Alpbachtal i sąsiednim Wildschönau. Dziś to już historia - być może przyczyniła się do tego kolejka gondolowa na Schatzberg, która od zimy 2012/13 łączy wcześniej oddzielne tereny narciarskie. Od tego czasu teren narciarski znany jest jako Ski Juwel Alpbachtal Wildschönau.
Po obiedzie wjeżdżamy gondolą na szczyt Schatzberg, z którego roztaczają się piękne widoki na Inneralpbach. Na szczycie Schatzberg znajduje się otwarta w 2016 roku Wurmegg Hut, która słynie z gigantycznego sznycla, jak mówi nam Christina. W rzeczywistości chce nam pokazać coś jeszcze, a mianowicie widok z góry Schatzberg. Aby się tam dostać, musimy pokonać tylko kilka metrów pod górę od stacji wyciągu. Gorąca wskazówka, jak zrobić ładne zdjęcie na szczycie bez większego wysiłku.
Rzut kulą śnieżną dalej znajduje się rustykalny drewniany budynek - Schatzberghütte, który można również wynająć jako prywatną grupę dla maksymalnie 12 osób. Dowiadujemy się tego od mężczyzny, który właśnie wchodzi do schroniska. Kilka metrów dalej można zatrzymać się na posiłek w Gipföhit. Podczas zejścia w dół zawsze mamy w zasięgu wzroku Alpbach - ale nie widzimy stąd słynnego centrum kongresowego Alpbach. Dziwne. Odpowiedź na to pytanie zostanie udzielona później.
Zanim zwiedzimy Alpbach, robimy krótki objazd samochodem do sklepu sportowego Alpbachtal Hannesa Lintnera obok dolnej stacji kolejki Wiedersberghornbahn. Nasza przewodniczka Christina przysięga na doskonały serwis narciarski w tym miejscu, ponieważ Hannes jest prawdziwym profesjonalistą. On i jego zespół dbają o sprzęt młodych zawodników, a Hannes pracował również jako serwisant podczas Pucharu Świata w Sölden. Jak powiedziała nam Christina, ludzie przyjeżdżają tu nawet z doliny Inn, aby dopasować swoje buty narciarskie. Oczywiście Hannes wypożycza również narty i deski snowboardowe gościom narciarskim, którzy przyjeżdżają do Alpbach. Aktualne trendy? "Freeriding i ski touring", mówi. Dlatego też w Reith im Alpbachtal znajduje się oświetlony stok, który jest otwierany we wtorkowe wieczory specjalnie dla narciarzy skitourowych. Kolejną wskazówką od Christiny jest Sport Connys.
Narciarstwo zostawiamy na dziś, bo chcemy jeszcze trochę pozwiedzać Alpbach. Spacerujemy między starymi drewnianymi domami - ale fasady nowszych domów są również wykonane z drewna. Powód: w 1953 r. rada lokalna Alpbach wydała przepisy budowlane, które stanowią, że nowe budynki muszą być również zgodne z typowym stylem architektonicznym Alpbach. Tylko parter może być murowany, wyższe piętra muszą być wykonane z drewna, a nawet istnieją precyzyjne przepisy dotyczące szerokości okien, balkonów i nachylenia dachu. Jak powiedziała mi Christina, nie każdy budujący tu domy jest zadowolony z wielu specyfikacji, ale Alpbach zostało już uznane za "najpiękniejszą austriacką wioskę". Naszym zdaniem jest to zdecydowanie jedna z najpiękniejszych wiosek.
Jednym z niewielu architektonicznych wyjątków w miejscowości jest Centrum Kongresowe Alpbach, miejsce corocznego Europejskiego Forum Alpbach. Odbywa się ono tutaj co roku w sierpniu od 1945 roku i gromadzi uczestników z całego świata. Tematy obejmują naukę, biznes, politykę, a studenci spotykają się z ekspertami w niezwykle swobodnej atmosferze. Stąd właśnie wzięła się nazwa "Wioska Myślicieli". Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki Erwin Schrödinger tak bardzo polubił Alpbach, że spędził tu swoje ostatnie lata życia. Thomas Kahn, pracownik Centrum Kongresowego, oprowadza nas po budynku i opowiada, że został on rozbudowany w 2016 roku. Z zewnątrz jest to prawie niezauważalne, ponieważ dach jest pokryty zielenią, a budynek rozciąga się pod ziemią na zboczu. Dlatego z trudem rozpoznaliśmy go z terenu narciarskiego.
Wewnątrz zauważamy duży szklany stożek. Jest on wzorowany na krysztale górskim i symbolizuje przechwytywanie zewnętrznych wpływów, ale jest także ustnikiem do świata zewnętrznego. Rozprasza również światło dzienne w całym budynku. Ściany niektórych sal seminaryjnych są wykonane z ubitej ziemi, jak wyjaśnia nam Thomas. Wszystko jest tu nastawione na zrównoważony rozwój, mówi: "Glina magazynuje wilgoć i pochłania dźwięki, co jest idealne dla sali seminaryjnej. Ogrzewanie i chłodzenie zapewnia system geotermalny, a system fotowoltaiczny w szklanej fasadzie wytwarza energię elektryczną". Centrum Kongresowe podwoiło swoją pojemność w 2016 roku. Z zewnątrz trudno uwierzyć, że jest tu miejsce dla 1200 osób. Jednak podczas naszego spaceru po Alpbach na próżno szukać naprawdę dużych budynków hotelowych, ponieważ wielu małych dostawców zakwaterowania zebrało się tutaj i praktycznie każdy w wiosce wynajmuje pokoje.
Dzień kończymy w jednym z ulubionych miejsc Christiny, Jakober. W tym samym budynku znajduje się pizzeria, przytulna tyrolska gospoda i pub. Jedzenie jest doskonałe, od Alpbacher Zerggln i Schlipfkrapfen po klasyczny tyrolski Gröstl. Jak się dowiedzieliśmy, większość gości w pubie mówi po angielsku. Od czasu do czasu występują tam zespoły na żywo - Christina i jej zespół są również stałymi bywalcami, więc możesz ją tam spotkać z gitarą w ręku podczas następnej wizyty w Alpbach.
