5 stoków narciarskich o statusie kultowych

Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1976 roku ugruntowały reputację Austrii jako kraju narciarskiego. Wówczas 60 000 widzów przybyło na Patscherkofel, aby zobaczyć Franza Klammera wygrywającego olimpijski zjazd. W pośrednim czasie był on jednak dopiero na trzecim miejscu. Klammer dał z siebie wszystko, kilka razy był bliski wypadku, a nawet zjechał z trasy w "Bäreneck". Jego zuchwałość przyniosła mu olimpijskie złoto. A "domowy stok" w Innsbrucku przeszedł do historii.

Północna trasa Valluga na Arlbergu jest uważana za jedną z najbardziej spektakularnych tras freeride'owych w Tyrolu. Zjazd w głębokim śniegu na terenie narciarskim Ski Arlberg jest stromy i odsłonięty - właśnie dlatego cieszy się sławą i złą sławą. To, co sprawia, że trasa jest tak wyjątkowa, to droga na szczyt. Jeśli chcesz skorzystać z kabin kolejki linowej Valluga II na nartach lub snowboardzie, możesz to zrobić tylko z przewodnikiem górskim. Dla wszystkich innych trasa kończy się na platformie widokowej na wysokości 2 809 metrów.

Płonące łydki są gwarantowane na Schwarze Schneid w Sölden. Na długości 15 kilometrów jest to najdłuższa trasa zjazdowa w Austrii. Stacja górska Schwarze Schneid jest najwyższym punktem w Ötztal, do którego można dotrzeć kolejką linową. Z Rettenbachferner można wspiąć się na wysokość prawie 2000 metrów do dolnej stacji kolejki Gaislachkogelbahn. Unikalny w Austrii: obszar narciarski Sölden obejmuje trzy trzytysięczniki, na które można wjechać wyciągiem.

Każdego roku około 90 000 widzów przyjeżdża na wyścig Hahnenkamm w Kitzbühel, a 260 milionów ogląda go w telewizji. Trasa Streif jest uważana za najtrudniejszą na świecie. W najwyższej dyscyplinie sportowcy pokonują 860 metrów wysokości w mniej niż dwie minuty i skaczą na wysokość do 80 metrów. Średnia prędkość wynosi 103 kilometry na godzinę. Oprócz weekendu wyścigowego, stok jest otwarty dla sportowców rekreacyjnych przez całą zimę.

Kiedy trasa jest tak stroma, że nawet narty trzepoczą podczas zjazdu, do jej pokonania potrzeba nie tylko nerwów ze stali, dużych umiejętności i świeżo naostrzonych krawędzi - bez sporej dawki odwagi, prawie niemożliwe jest wejście na Black Ibex na lodowcu Kaunertal. Przy nachyleniu 87,85%, 500-metrowa trasa na najbardziej stromym stoku w Austrii przypomina swobodne spadanie. Dla porównania: każdy stok o nachyleniu 40% lub większym jest klasyfikowany jako "czarna trasa"! Black Ibex jest więc, bez przesady, bardziej czarny niż czarny i powinien być pokonywany tylko przez doświadczonych narciarzy.