Tak, smakuje szczególnie dobrze na górskim pastwisku. Ale to nie karczma alpejska decyduje o tym, czy jest to "pastwisko alpejskie". Zależy to od zwierząt, które "pasą się" na alpejskim pastwisku przez co najmniej 60 dni w lecie. Muszą to być zwierzęta hodowlane, zoo się nie liczy.
Dlatego też istnieją pastwiska dla krów i bydła, pastwiska dla cieląt, pastwiska dla owiec, pastwiska dla koni i pastwiska mieszane. Krowy są dojone na "Melkalmen", a mleko jest transportowane do gospodarstwa mlecznego lub do mleczarni w dolinie. Z kolei w "mleczarniach alpejskich" ser alpejski produkowany jest bezpośrednio na miejscu. To zadanie, które wymaga dużej wrażliwości i doświadczenia, jest obowiązkiem alpejskich mleczarzy i kobiet.
Pasterze i pasterki mają z kolei za zadanie opiekę nad bydłem. W większości przypadków są oni również wykorzystywani do dojenia, ponieważ na górskich pastwiskach brakuje personelu. A bez dobrowolnego wsparcia, na przykład przy "Schwenden" - oczyszczaniu i ukamienowaniu alpejskich pastwisk - wiele alpejskich pastwisk nie mogłoby istnieć.
Podczas gdy goście cieszą się idylliczną scenerią, codzienne życie ludzi pracujących na alpejskim pastwisku oferuje jedynie ograniczony romantyzm. Ciężka praca jest na porządku dziennym przez całe lato, siedem dni w tygodniu. Wstają o świcie, zanim pierwszy promień słońca zajrzy za górskie szczyty. Jest wiele do zrobienia: Stado bydła jest wypędzane na następne pastwisko, bydło mleczne jest dojone.
Trzeba odnaleźć zagubione zwierzęta i naprawić ogrodzenia. Produkcja sera również wymaga uwagi, a młody ser wymaga starannej pielęgnacji. Przybory mleczarskie i kocioł do dojenia są po użyciu polerowane do połysku. A jeśli zwierzę zostanie ranne, pasterze muszą wiedzieć, co robić. Jest to szczególnie ważne na odległych górskich pastwiskach, gdzie pomoc weterynaryjna nie jest natychmiast dostępna.
Niemniej jednak, rolnicy zajmujący się pastwiskami górskimi podejmują te wysiłki z wielkim oddaniem i dumą. Czyniąc to, wnoszą znaczący wkład w zachowanie tyrolskiego krajobrazu kulturowego i bezpieczeństwa dolin, ponieważ zarządzane pastwiska alpejskie chronią przed lawinami, lawinami skalnymi i lawinami błotnymi. Pastwiska alpejskie są również ważne dla bioróżnorodności: średnio siedem różnych ziół na metr kwadratowy rośnie na dnie doliny i do 70 na dobrych łąkach alpejskich.
Zwierzęta, które są wypędzane na górskie pastwiska wczesnym latem, docierają do miejsca docelowego albo wygodnie ciężarówką dla bydła, albo pieszo stromymi ścieżkami. Niektóre stada pokonują szczególnie długie i trudne trasy, na przykład podczas wielkiego wypasu owiec z południowotyrolskiej doliny Schnalstal do tylotyrolskiej doliny Ötztal. Ta forma długodystansowego wypasu, która ma tysiące lat, znana jest jako "transhumancja" i jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Pod koniec sezonu pastwiskowego, kiedy bydło jest wypędzane do doliny w świątecznych dekoracjach, wędrówki są mniej uciążliwe. Jest z górki, a zwierzęta latem nabrały kondycji. Ale coś może się stać nawet z krowami, które są przystosowane do gór. Hodowcy alpejscy wiedzą, że lato bez wypadków w trudnym terenie nie może być brane za pewnik. Jeśli ludziom i zwierzętom nic się nie stanie, jesienią świętuje się to podczas spędu bydła.
