W dialekcie "Wampert" oznacza kogoś z dużym brzuchem. Aby zmienić zwykłego Axamera w Wampelera, potrzebujesz białej lnianej koszuli (Pfoat), czerwonego lnianego fartucha, skórzanego pasa, mnóstwa siana i kilku pomocnych rąk. Przed paradami - te duże odbywają się co cztery lata, mniejsze co roku - ludzie spotykają się na sianokosach. Kępka po kępce siana jest wpychana pod koszulę i raz za razem wiązana. Całość przewiązuje się paskiem, aby nic nie wypadło, nawet podczas siłowania. Ostatecznie Wampeler wygląda jak tyrolski ludzik Michelin: biały, pulchny i dobrze wyściełany.
Rzeźbiona maska i czarna, stożkowata "fuzzelhaube" są częścią stroju, ale są noszone tylko podczas parady. Rzeczywista "jazda konna" odbywa się bez tych atrybutów. Z drewnianym kijem w rękach, Wampelers poruszają się przez wioskę w pochylonej postawie zapaśników w stylu wolnym. Ich przeciwnicy, jeźdźcy, mogą atakować ich tylko od tyłu, aby rzucić ich na plecy jednym chwytem. W tym momencie siano i koszula mają sens: jedno chroni Wampelera (głównie) przed obrażeniami, drugie pokazuje, kto był w stanie najlepiej odeprzeć ataki. Po dwóch rundach przez wioskę, zwycięzcą zostaje Wampeler, którego koszula pozostała najczystsza.
Nawiasem mówiąc, parada nie jest zwykle tak drastyczna jak Wampelerreiten. Inni Axamerowie i Axamerki wcielają się w role różnych "Laniger": Tuxer toruje drogę Wampelerom, Bujazzl opowiada swoje dowcipy, altboarischen Paarln i Flitscheler ze swoimi szatami wykonanymi z liści łusek kukurydzy są ładne dla oka. Ludzie dobrze się bawią, paradują przez wioskę, odważają się tańczyć lub pić sznapsa z gapiami. Nawet Wampeler i jeźdźcy kończą dzień w harmonii. Wreszcie walka z zimą dobiegła końca i wiosna może się rozpocząć.
